De inspiratie voor het kunstwerk kwam tijdens een ademsessie. Ik voelde tijdens die sessie druk bij mijn navel, waarbij ik dacht aan de navelstreng en de verbinding met mijn moeder. De begeleidende muziek veranderde toen in een zwevend, ruimtelijk geluid met een hartslag, waardoor ik ineens in de baarmoeder van mijn moeder zat. Eerst voelde het welkom, warm en liefdevol, maar daarna veranderde het gevoel. De woorden “Ik heb je nodig” bleven me bij.

Voordat ik het kunstwerk aan mijn moeder liet zien en dit verhaal vertelde, vroeg ik mijn moeder naar haar zwangerschapsverhaal. Ze vertelde dat ze al zwanger was van mij op de bruiloft en dat ze al vrij snel wist dat er complicaties waren. Een cyste achter de baarmoeder werd met 16 weken operatief verwijderd, met een overlevingskans van 50/50 voor de baby. Ik werd, met baarmoeder en al tijdens de operatie opzij gelegd, waardoor mijn vader altijd zegt dat ik twee keer ben geboren: tijdens de operatie en op mijn verjaardag, 9 juli.

Grote kans dus dat ik haar angst en zorgen gevoeld heb. De woorden “Ik heb je nodig” kregen in deze context ineens betekenis.

Het schilderij dat ik maakte, weerspiegelt onze verbinding. Ik verbond voor het eerst mijn letters zoals ooit de navelstreng ons fysiek verbond. Hoewel de letters I en O niet direct zijn verbonden (dat symboliseert onze individuele identiteiten) vormen ze samen het teken van vrouwelijkheid. Dit leidde tot haar voorkeur voor de kleur roze, vooral in kleding die ze voor me kocht.

In het schilderij zijn ook twee hartjes verwerkt, die staan voor de liefde tussen mijn moeder en mij.